Pod tytułem „HEMA-MORFIA” kryje się wizualna baśń, opracowana i utworzona za pomocą mediów sztuki współczesnej. Otwiera ono przed odbiorcą pół-wyobrażoną, chtoniczną krainę. Wizualna opowieść zabiera odbiorcę na liminalne spotkanie z Innością, która jak gdyby wyłoniła się z dna koszmaru antropogeniczności. Jakie miejsce przypada odbiorcy w kosmosie baśni o przepoczwarzającej się tożsamości?

Przestrzenne zjawisko najłatwiej zaklasyfikować jako site-specyfik. Rdzeniem instalacji są biomorficzne obiekty, w których zaszczepiono biologiczne życie. Forma pełna jest biochemicznych przemian i niestabilności. Rozpad istnieje w niej na równi z pojawianiem się kolejnych zdarzeń. Przy każdym zaistnieniu instalacja wygląda nieco inaczej reagując na przestrzeń, z którą wchodzi w relację.

Do przywołania Hema-Morfii użyto przedmiotów wydobytych z peryferii od-ludzkiego świata (metal, tkaniny, włókna roślinne) jak i zawłaszczonych z nie-ludzkiego (czerwona glina żelazowa, nasiona roślin). Materia traktowana jest przez twórcę jako nośnik znaczeń i pamięci rozmaitego rodzaju. Niematerialne zasady obchodzenia się z materiami, trzymają niestabilność w ryzach, jak magiczna inkantacja.